Gedicht

La bataglia de Carnèr

 

>> deutsche Übersetzung unten

 

La biala Lumnezza havevan artau
Dils comts de Bellmont, uss ils nobels de Sax.
Dal niev regiment ins saveva pauc grau;
Cunzun ils de Freissen schendravan rizraz.
Cheu rimnan bein spert lur guerriers ils signurs
Per rumper cun  forz’ il capreci als purs,
E metter ferein, als subdits rebellonts.

 

En val de Mesauc giu dals mirs dil casti,
Terribel recent uss rebatt’ il segnal.
L’armada en pei aunc semett’ avon di,
Ascenda ils quolms ed arriva giun Val.
Trapassa mervegl la futura damaun
Las stretgas dil Glogn e se campa el Plaun
Per far uss ad Uors aunc in paus rinforzont.

 

Sereins fuv’ il tschiel e scaldonts il solegl.
Sil funs dapertut lavuravan ils purs;
Segavan canvadas oz senz’ il paregl,
Sminavan nuot mal digl intent dils signurs.
Sur ura resuna de stuornas il zenn;
Ord Freissen uss quora il pievel gerent:
“Agid, o agid, la schuldada ei cheu.”

 

L’armada seposta spel vitg a traviers.
En furia se raspa puragl’ en rudials;
Las lontschas stermeinan superbis guerriers.
Cun fuortgas, cun faultschs, e cun pals e ristials,
Sefieran ils purs silas roschas dil comt.
Las fridas rebattan, cavazas sfraccond!
A tiara biars crodan – horribel combat.

 

La sera s’avonza, – ils Saxs surventschi,
Il camp cun cadavers pertut ei curclaus,
Vendetga rendida als comts dil casti.
Sil crest sper il vitg ei il pievel rimnaus,
Semett’en schanuglias ed engrazia da cor
A Dieus pigl agid cun: Te Deum sonor …
Perdetga perpetna Sogn Vetger nus dat.

 

Rest Antoni Solèr

 

Quellen [8, 9]

Sinngemässe Übersetzung des romanischen Gedichtes

 

Die Schlacht von Carnèr

 

Die de Sax erbten das Lugnez von den de Bellmont,
Die Bauern rebellierten dagegen.
Die de Sax bieten ihre Soldaten auf.

 

Von der Burg Mesocco aus erschallt das Signal.
Im Morgengrauen macht sich die Armee von Misox aus auf.
In Uors machen sie letzmals Rast um Kräfte zu sammeln.

 

Unter strahlendem Himmel sind die Bauern ahnungslos bei ihrer Arbeit.
Da ertönt der Alarm: Die Soldaten kommen !

 

Die Armee geht vor dem Dorf in Stellung.
Die Bauern mit Sensen und Heugabeln bewaffnet, werfen sich den Soldaten entgegen.
Schreckliche Schlacht!

 

Am Abend sind die de Sax besiegt. Die Felder sind mit Leichen übersäht.
Das Volk besammelt sich und dankt Gott für die Hilfe.
Sogn Vetger erinnert bis heute daran.

Comments are closed.